Well, don't you see?
Don't you see that the charade is over?
And all the best deceptions and the clever cover story awards
Go to you.

So kiss me hard
'Cause this will be the last time that I let you
You will be back someday
And this awkward kiss that screams of other people's lips
Will be of service to keeping you away.

---------------
Lessons learned today:
1. Kapag nahuhulog ang pants mo, di nun ibig sabihin payat ka na. Ibig lang nun sabihin, kelangan mo ng belt.
2. Masarap manipa ng taong sooobrang kinaiinisan mo. Nakakatanggal ng stress.
3. Kapag di imbitado, wag pumunta.
4. Masarap man magluto ang ibang tao, mas masarap parin pag ikaw ang nagluto.

--------------
Okay. Umiral nanaman ang katangahan ni Kristina Dianne. Ganto:

Si Mai ginawan ako ng lumpiang blah-blah. Di pa niya niluto kasi daw papangit kaya ako na daw magluto sa bahay kaya nilagay niya muna sa freezer namin sa store.

Nung pauwi na kami nilagay niya sa maliit na supot na napulot niya kungsanman. So nilusot ko yung kamay ko dun sa hawakan para sasabit na lang siya sa wrist ko tapos maibubulsa ko yung kamay ko (Super lamig sa labas. Kelangan ibulsa ang kamay.). So lumayas na ako ng tindahan. Kaso, di pa man ako nakakalayo ay biglang umentra ang magaling na si *toot*.

Okay. So sige na. Granted. Dapat kasi di ko na pinansin kasi malayo siya. Across the street pa bez. Pero palalampasin ko ba naman ang pagkakataon na mapansin niya ako? Siyempre hindi. So nung tinawag niya ako, lumingon ako.

So, isipin mo ah. Madilim na nito pero kitang-kita ko na nakangiti siya sa'kin. At kumakaway, bez. Kumakaway. So ako naman si kaway-back. And then

DUG.

Araaay.

Yung lumpia humampas sa'kin. Ang lumpia! Tumama sa gilid ng ulo ko.

At si *toot* andun parin sa kabila. Tumatawa. Pinagtatawanan ako. AKO!

Somebody kill me.

Nanghina ako, siyet. P*tanginang lumpia yan. Bwiseeet. Nakakahiya. Siyeeet.

Wala na lang akong nagawa eh. Tumalikod na lang ako eh...

Pero ah.

Matigas yung lumpia.

---------------
The one person who can make all this hurting go away is the person who started it.

Ah, life's irony.

So at the risk of getting hurt for the Nth time:

Hun, just say the words and you know I'll come running back to your arms.

Labels: love, nonsense, stories

kitten posted @ 3:50 PM